Ut quid, Dómine, stas a longe, *
 abscóndis te in opportunitátibus, in tribulatióne ?
Dum supérbit, ímpius inséquitur páuperem ; *
 comprehendántur in consíliis, quæ cógitant.
Quóniam gloriátur peccátor
  in desidériis ánimæ suæ, *
 et avárus sibi benedícit.
Spernit Dóminum peccátor in arrogántia sua : *
 « Non requíret ; non est Deus ».

Hæ sunt omnes cogitatiónes eius ; *
 prosperántur viæ illíus in omni témpore.
Excélsa nimis iudícia tua a fácie eius ; *
 omnes inimícos suos aspernátur.

Dixit enim in corde suo : « Non movébor ; *
 in generatiónem et generatiónem ero sine malo ».
Cuius maledictióne os plenum est
  et frauduléntia et dolo, *
 sub lingua eius labor et nequítia.
Sedet in insídiis ad vicos, *
 in occúltis intérficit innocéntem.
Oculi eius in páuperem respíciunt ; *
 insidiátur in abscóndito quasi leo in spelúnca sua.
Insidiátur, ut rápiat páuperem ; *
 rapit páuperem, dum áttrahit in láqueum suum.
Irruit et inclínat se, et míseri cadunt *
 in fortitúdine brachiórum eius.
Dixit enim in corde suo : « Oblítus est Deus ; *
 avértit fáciem suam, non vidébit in finem ».

           

Exsúrge, Dómine Deus, exálta manum tuam, *
 ne obliviscáris páuperum.
Propter quid spernit ímpius Deum ? *
 Dixit enim in corde suo : « Non requíres ».

Vidísti : †
 tu labórem et dolórem consíderas, *
 ut tradas eos in manus tuas.
Tibi derelíctus est pauper, *
 órphano tu factus es adiútor.
Cóntere bráchium peccatóris et malígni ; *
 quæres peccátum illíus et non invénies.

Dóminus rex in æternum et in sǽculum sǽculi : *
 periérunt gentes de terra illíus.
Desidérium páuperum exaudísti, Dómine ; *
 confirmábis cor eórum, inténdes aurem tuam
iudicáre pupíllo et húmili, *
 ut non appónat ultra indúcere timórem homo
  de terra.